Aktualności

Gotowanie, przez zdalne nauczanie? Czy to możliwe? Bardzo szybko okazało się, że taka forma zajęć jest nie tylko możliwa do realizacji, ale także bardzo oczekiwana przez dzieci, które zapisały się do zdalnej grupy kulinarnej „Mały Kucharz”.

Celem głównym tych zajęć było rozwijanie zainteresowań kulinarnych i żywieniowych, a tym samym zachęcanie dzieci do aktywnego spędzania czasu wolnego w domu, przed lub po obowiązkowej nauce zdalnej, która jak wiemy, była dla nas wszystkich „twardym orzechem do zgryzienia”.

Zajęcia kulinarne, stały się zatem odskocznią od smutków i trudów związanych z wymuszoną izolacją, spowodowaną pandemią koronawirusa. Aktywny udział w zajęciach, niebywałe zaangażowanie i talenty kulinarne, wykazały nie tylko dzieci, ale także ich wielopokoleniowe rodziny. To dzięki współpracy i pomocy członków rodziny, dzieci bardzo szybko wdrażały w działanie prezentowane przeze mnie zadania kulinarne. Miło było spoglądać, jak domowe kuchnie zamieniają się w iście „Kuchenne rewolucje”, w których zarządzał niejeden naśladowca Magdy Gessler, czy Karola Okrasy. Równie miło było słyszeć, gdy rodzice opowiadali, jak wygląda pobudka ich dzieci, a mianowicie, tuż po przebudzeniu padało pytanie: „Mamo, czy Pani Jola już zamieściła kolejne zadanie?”. Bardzo cieszyły mnie takie słowa, a jednocześnie mobilizowały do dalszej pracy, bo gotowanie z dziećmi, to łączenie przyjemnego z pożytecznym. Dlatego, dziękuję Wszystkim Rodzicom, że ryzykowali zabrudzoną kuchnią, wydłużonym czasem przygotowania potrawy, przez co potwierdzili, że „umiejętność gotowania, samodzielnego przygotowania sobie posiłku jest ogromnym darem i inwestycją w przyszłość i zdrowie … dziecka”. Dzięki takiej postawie rodziców, dzieci poznawały nowe smaki, zapachy, a jednocześnie uczyły się pracy zespołowej, planowania, wspólnego przygotowywania i spożywania posiłków. Ponadto, rozwijały koncentrację cierpliwość oraz uczyły się, jak zachować porządek w kuchni. Potrawy, jakie przygotowywały dzieci były wykonywane z niezwykłą dbałością, estetyką i pasją. Poza typowymi działaniami kulinarnymi, dzieci przygotowywały także strój kucharza, śpiewały piosenkę pt. „Mały Kucharz”, wykonywały okładkę do książki kucharskiej, a także poznawały zasady savoir-vivre. Rodzice także dzielili się na forum grupy swoimi doświadczeniami kulinarnymi, zamieszczając wiele przepisów różnorodnych potraw. Gościliśmy także na grupie panią Natalię Nastałek – Raczkowską, która jest instruktorem kulinarnym prowadzącym stacjonarne i mobilne warsztaty kucharskie dla dzieci z całego kraju. Po zakończonych zajęciach zdalnych, wszystkie dzieci otrzymały dyplomy „Małego Kucharza” i upominki ufundowane przez anonimowego sponsora.

Jolanta P.

     Pandemia COVID – 19 spowodowała, że wczesną wiosną musieliśmy przerwać naukę stacjonarną i przejść na nauczanie zdalne. Zapewne bardzo trudno było się przestawić na taki tryb zajęć, gdyż każdy z nas, oprócz pracy zawodowej i stałych obowiązków rodzinnych, siłą rzeczy stał się domowym i całodobowym powiernikiem dzieci, nauczycielem, wychowawcą, pielęgniarzem, terapeutą, instruktorem itp. Ponadto, wiele słonecznych dni, zapraszały dzieci do zabawy na świeżym powietrzu. Mimo to, wielu przedszkolaków oraz ich rodziny, odpowiedziało na moje zaproszenie i przystąpiło do działań teatralnych, które realizowałam w formie konkursu pt. „Nowoczesne przedszkolaki są jak teatralne zwierzaki” oraz działań kreatywnych w ramach zajęć „Pomysłowy Dobromir”. Wszyscy uczestnicy, zarówno dzieci jak i ich rodziny, wykazali się niesamowitą postawą, ogromnym zaangażowaniem,  niebywałymi umiejętnościami i pomysłowością. Nasze działania teatralne realizowane były w następujących formach zadaniowych, za których wykonanie dzieci otrzymywały uśmiechy J:

• wywiad rodzica z dzieckiem na temat teatru z wykorzystaniem domowych rekwizytów;
• wykonanie misia z ręcznika zgodnie z załączonym instruktażem;
• dokończenie, w 3 – 4 zdaniach, wypowiedzi rozpoczętej przez nauczyciela (inna dla każdego dziecka), zapisanie jej treści na kartce lub zaprezentowanie na form grupy w formie nagranego filmiku;
• tworzenie bajki o misiu poprzez połączenie wypowiedzi wszystkich uczestników grupy;
• nauka zabaw: „Soco Bate Vira”, „Aram sam sam”, „Głowa, ramiona, kolana, pięty”  we współpracy z członkami rodziny (ćwiczenia dykcyjne, oddechowe);
• realizacja spektakli teatralnych, które realizowane były w trybie stacjonarnym;
• prezentacja słowna, rysunkowa i wizualna postaci teatralnej oraz wykreowanie roli przydzielonej dziecku w spektaklu podczas nauki stacjonarnej;
• teatr cieni: układy rąk i tworzenie krótkiej historii/opowiadania z wyćwiczonych układów;
• prezentacja dowolnej zabawy teatralnej według pomysłów dzieci z wykorzystaniem rekwizytów, kostiumów, scenografii;
• wierszyki dykcyjne do nauki na pamięć (stopniowanie trudności i punktacji);
• warsztaty z aktorem (prezentacja);
• stworzenie spektaklu teatralnego na temat COVID – 19 z wykorzystaniem własnoręcznie wykonanych lalek teatralnych z przedmiotów codziennego użytku, rekwizytów, scenografii, kostiumów i udziału członków rodziny.

     Zadania, jak widać powyżej, nie należały do najłatwiejszych, ale nadmienić muszę, że poprzeczkę trudności zadań, w dużej mierze podnosiły dzieci i ich rodziny, poprzez coraz wspanialsze prezentacje, niebywałe umiejętności i zdolności oraz punktualność wykonywania ich wykonywania. Naturalnie, zdjęcia i opisy nie oddadzą pracy, emocji i zaangażowania, jakie towarzyszyły rodzinom w realizacji tych zadań. Ja, będąc nauczycielem prowadzącym i naocznym świadkiem tych zdarzeń, zawsze byłam pod ogromnym wrażeniem i czasem brakowało mi słów by opisać profesjonalizm działań dzieci i ich rodzin. Dla przykładu, zaprezentuję poniżej wierszyk, który dzieci w większości wyrecytowały w całości. Z zadaniem poradziły sobie nawet te dzieci, które mają wady wymowy, czy trudności w zapamiętywaniu. Oto wiersz „Huczek”. Może ktoś z Was też spróbuje?:

Hasał huczek z tłuczkiem wnuczka i niechcący huknął żuczka.

- Ale heca… - wnuczek mruknął i z hurkotem hełm się stuknął.

Leży żuczek, leży wnuczek, a pomiędzy nimi tłuczek.

Stąd dla huczka jest nauczka, by nie hasać z tłuczkiem wnuczka.

     Oprócz form zadaniowych prezentowałam także na grupie propozycje filmów dla rodziców i zabaw z dziećmi, zamieszczałam codzienne powitania i wieczorne usypianki, dzieliłam się swoją wiedzą i doświadczeniem pedagogicznym, zapraszałam do wspólnych rozmów. Nawiązałam też współpracę z nauczycielami naszej szkoły, którzy w formie pisemnej lub prezentacji multimedialnej przesyłali uczestnikom grupy życzenia świąteczne, za co szczególnie dziękuję p. Agatce K., p. Justynie D. i p. Marcinowi Z.

     Zwieńczeniem zajęć teatralnych było rozstrzygnięcie konkursu teatralnego i wręczenie nagród których fundatorami byli:

• Prezes Fundacji Inicjatyw Nieformalnej Edukacji p Przemysław F.
• Muzeum sprzętu Wojskowego w Mrągowie
• Dyrektor Zespołu Szkół w Jedwabnie p Mariusz D.
• Sponsor anonimowy

W imieniu swoim, jak i dzieci, bardzo gorąco dziękuję Wszystkim sponsorom.

A laureatami konkursu zostali:

I miejsce – Michałek M. zdobywając 207/207 uśmiechów

II miejsce – Zuzia P., która zdobyła 204/207 uśmiechów

III miejsce – Mateuszek B. zdobył 171/207 uśmiechów.

Pozostali uczestnicy, którzy bardzo dzielnie rywalizowali w konkursie zdobyli:. Julia K  - 169J, Maciuś K. – 167J, Maja O. – 129J, Blanka W. – 31J, Zuzia D. i Nataszka Ł. po 13J i Leonek O. - J. Naturalnie, duża rozbieżność w punktacji wynikała nie tylko ze względu na umiejętności i zdolności dzieci, ale także ze względu na możliwości czasowe rodziców, którzy pracując zawodowo nie zawsze mieli czas aby zrealizować zadanie z dzieckiem.

Nasza zdalna grupa, stała się wielką teatralną rodziną, do której włączały się niejednokrotnie, całe rodziny. Duma rozpierała mnie podczas każdego kolejnego spotkania, gdyż zadania, które proponowałam dzieciom dawały im wiele radości i satysfakcji, o czym na bieżąco informowali mnie rodzice. Praca w takiej formie, choć trudna, była dla mnie wielką przyjemnością i sprawiała, że nawet pochmurne dni stawały się radosne. Dodatkowej otuchy   i wiele ciepłych słów dawali nam goście, których zaprosiłam do grupy, tj. Dyrektor naszej szkoły, p. Anna S. – psycholog, p. Danusia Z. – nauczycielka przedszkola oraz przedstawiciel Fundacji Inicjatyw Nieformalnej Edukacji w Olsztynie.

     Serdecznie dziękuję dzieciom i ich rodzinom, zaproszonym gościom i sponsorom za tak ogromne zaangażowanie. Jesteście Wspaniali!

Jolanta  P.

„Andrzeju, Andrzeju, dziewcząt dobrodzieju,

wolę swoją okaż, najmilszego pokaż”

Andrzejki to stara tradycja ludowa, która przekazywana jest z pokolenia na pokolenie. Aby zatem tradycji stało się zadość, w świetlicy odbył dzień wróżb, który przeniósł nas w świat marzeń i fantazji.

Zabawę andrzejkową, którą prowadziłyśmy dla dwóch grup, rozpoczęłyśmy od krótkiej pogadanki na temat „Katarzynek” i „Andrzejek” oraz zapoznaniem dzieci z przysłowiami związanymi z tymi magicznymi dniami. Później wspólnie przystąpiliśmy do zabawy. Pierwsza wróżba polegała na rzuceniu buta za próg, aby dowiedzieć się kto pierwszy znajdzie swojego prawdziwego przyjaciela. Kolejne wróżby, w nieco współczesnej formie, związane były z imieniem lub pierwszą literą przyjaciela. Dzieci przebijały szpileczką wielkie serca, aby poznać imię swojego przyjaciela, rzucały liną i odczytywały literę, która ułożyła się na podłodze. Dzieci wykonywały także odciski swych dłoni na dużym arkuszu papieru, co było zamiennikiem tradycyjnej wróżby z przestawianiem butów. Najwięcej radości wzbudziła zabawa z piórkami, które należało przedmuchać na drugą stronę stolika, aby życie było lekkie i szczęśliwe. Zadanie pozornie proste, ale gdy zasłoniliśmy oczy uczestnikom zabawy i zamieniłyśmy piórka na mąkę, śmiechu było co niemiara. Wróżba z balonami, również wzbudziła wiele emocji, gdyż należało tak nadmuchać balon, aby on pękł. Żadnemu uczestnikowi nie udał się ten wyczyn więc przy użyciu szpileczek pomogłyśmy dzieciom uwolnić humorystyczne przepowiednie z balonów. Zwieńczeniem zabawy andrzejkowej były tańce przy wesołej muzyce i karaoke. Jak się okazało, dzieci znają doskonale współczesne jak i dawne piosenki.

Andrzejkowy dzień wróżb pokazał nam jak wspaniale można się bawić i poprzez tę zabawę „zobaczyć” swoją przyszłość. Dzień ten pozwolił również cofnąć się na chwilę w czasie, aby poznać dawne zwyczaje ludowe, obrzędy, wiersze i przysłowia związane z osobą św. Andrzeja. Jesteśmy przekonane, że kolejne Andrzejki będą równie emocjonujące, jak tegoroczne.

Jolanta P., Daria G.

 „Każda pomoc jest ważna,

każde działanie ważne,

 jeżeli dajemy coś z siebie dla innych”.

Powyższe motto, przyświecało działaniom zdalnej grupy świetlicowej, pt. „Pomagam, taką mam naturę”, której głównym celem było to niesienie bezinteresownej pomocy dla innych osób oraz zwierząt. Nasze działania rozpoczęliśmy od poznawania podopiecznych Przytuliska w Jedwabnie, w których ogromnego wsparcia udzieliła nam P. Katarzyna O., pracownik Urzędu Gminy w Jedwabnie. Dziękujemy!

Pośród wielu wycieczek do przytuliska, prezentowałam dzieciom psy, które wraz z córką wyprowadzałam na spacer. Dzieci, poprzez edukację online, poznały psy: Kabanosa, Roxy, Kapsla, Taurona, czy Bercika.  Każde spotkanie z psiakami, to nowe doznania i ogromne emocje, ale przede wszystkim ogromna radość, zarówno nasza jak i psiaków. Dlatego też, zachęcałam uczestników do odwiedzin tego miejsca, aby nie tylko wspomagać działania przytuliska, ale nade wszystko podarować pieskom odrobinę swojego czasu. Helenka i Leoś, na co dzień opiekują się pieskami z przytuliska, tak więc i teraz, systematycznie odbywali spotkania z pieskami, ofiarowując im ogrom miłości. Naturalnie, nie każdy mógł udać się do przytuliska, dlatego też nasi uczestnicy, wykonywali portrety prezentowanych psów oraz opowiadali o swoich zwierzaczkach.

Kolejni odbiorcy, którym ofiarowaliśmy naszą pomoc, to chore dzieci. Ich profile poznawaliśmy na portalu internetowym „Marzycielskiej Poczty”. Pośród wielu prezentacji, każdy z uczestników mógł wybrać, do kogo chce napisać list, czy przygotować niespodziankę w postaci, np. rysunku. W akcję tę, oprócz dzieci, włączyła się także jedna z mam, która wraz z synem Igorem, napisała przepiękny i wzruszający list do Julii, uczestniczki Marzycielskiej Poczty. Poza tym, dzieci bardzo ambitnie wspierały swoich rodziców w codziennych obowiązkach, dając im wiele radości i zadowolenia. I tak, np. Helenka pomagała mamie w przetwarzaniu na zimę kwiatów czarnego bzu, Ola zrobiła zakupy dla „przybranej” babci, Marcelinka pomagała mamie w sprzątaniu grobów, Hubert i Szymon zbierali kwiatki na procesję, Anielka pomagała mamie w przygotowaniu przyjęcia z okazji bierzmowania brata, a Dominika wyręczyła mamę w domowych porządkach. Brawo!!!

Myślę, że dając innym odrobinę siebie… swojego czasu, serca, staliśmy się szczęśliwymi ludźmi, bo jak powiedział Albert Schweitzer „Szczęście to jedyna rzecz, która się mnoży, jeśli się dzieli”.

Jolanta P.

     Pośród wielu tradycyjnych świąt, świetlica szkolna realizuje w obecnym roku także zajęcia związane z nietypowymi świętami, zapisanymi w internetowym kalendarzu KALBI.pl. Jednym z nich jest „Dzień Ciasta”, który to obchodzony jest corocznie 26 listopada na całym świecie. Skąd zatem pomysł na takie święto? Pomysłodawcami okazali się mieszkańcy Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej, nazywając ten dzień „Cake Day” lub „National Cake Day”. Naturalnie, historia ciasta nie jest rozpoczyna się w Stanach Zjednoczonych,                 a sięga czasów bardzo dawnych czyli epoki neolitu (ponad 5 tysięcy lat temu). Pierwsze rodzaje ciast, w formie placków z ziaren zbóż, znacznie odbiegały od współczesnych wypieków, a pierwsze piece ceramiczne do wypiekania ciast powstały w epoce brązu. Czasy te stały się początkiem rewolucji w produkcji ciast poprzez wynalezienie jasnych gatunków mąk, drożdży, proszku do pieczenia, czy margaryny. Dziś, jak wiemy, ciasta mają różny kształt, smak i obejmują szeroką gamę produktów. Aby tradycji stało się zadość, nasi uczniowie przygotowali w tym dniu ciasto z masy solnej. Nasze ciasta nie były przeznaczone do konsumpcji, ale były próbą sił, umiejętności, zdolności w zagniataniu i tworzeniu niezwykłej kompozycji cukierniczej. Najpierw zapoznałyśmy uczniów z przepisem na masę solną, potem dzieci łączyły składniki, a następnie wykonywały ciasta według własnego pomysłu. Zarówno my, jak i odwiedzający nas nauczyciele byli zachwyceni wytworami plastycznymi dziećmi. Po takich zajęciach, które przebiegały w formie zabawowej, rodzice  na pewno częściej będą zapraszali swoje pociechy do serca każdego domu, którym jest przecież kuchnia.

Jolanta P., Daria G.

W dniu 28.10.2020 r. w naszym przedszkolu, w grupie „Stokrotki”, odbyło się uroczyste Pasowanie dzieci na Przedszkolaka. Maluchy wraz z paniami przygotowały program artystyczny, podczas którego śpiewały, tańczyły i recytowały.

Obecnością zaszczyciły nas również nasze panie wicedyrektorki : Marzena Skulimowska – Kamola i Ewa Przychodzka , która pasowała dzieci i wręczała im pamiątkowe dyplomy.

Opracowała Anetta Stachowicz

     Podczas trzyletniego okresu realizacji zajęć projektowych z zakresu teatru, muzyki, przyrody i informatyki, dzieci wykazały niebywałe zaangażowanie, pomysłowość i pęd do zdobywania nowej wiedzy oraz doświadczania wielu ciekawych doznań z różnych dziedzin życia. I choć zaistniały wymuszone przerwy, spowodowane np. pandemią COVID – 19,                 nie przeszkodziło to w realizacji zaplanowanych działań z przedszkolakami, nad którymi czuwali nauczyciele naszej szkoły, tj. p Krzysztof Ż., p Jolanta P., p Barbara Gnoza – Wawrzynkiewicz, p. Dorota P., p. Katarzyna Ż. i  p. Wioletta R.

     Dziś, kiedy spoglądamy na uczestników projektu, widzimy, jak dzieci bardzo się zmieniły urosły, dojrzały, a wielu z nich opuściło już mury przedszkola i wstąpiło w szeregi uczniów naszej szkoły. Dziś, widzimy jak małymi kroczkami, dzieci przełamywały wiele barier związanych z tremą przed występem publicznym, współpracą z nowymi kolegami,                               koleżankami oraz nauczycielami, czy rozumieniem nowych, czasem trudnych zagadnień, Krocząc wytyczonymi ścieżkami edukacyjnymi, zdobywali „szczyty”, o czym pięknie powiedział S. Szuman, że „Dziecko jest zapowiadającą się zorzą człowieczeństwa, istotą chłonną i ciekawą wielkiego świata”.

Jolanta P.

Pluszowy miś – zna Twoje najskrytsze tajemnice, nigdy Cię nie zawiódł, do tego jest zawsze przy Tobie. Pluszowy miś – symbol szczęśliwego dzieciństwa. Pytanie…czy jest nam potrzebny tylko w dzieciństwie…?

25 listopada w naszym przedszkolu obchodziliśmy święto Pluszowego Misia. Dzieci tego dnia przyszły ubrane w swoje „grupowe” koszulki. Zabawę rozpoczęliśmy odśpiewaniem piosenki „Pluszowy miś”. Potem były tańce, zabawy i konkursy. Na koniec dzieci otrzymały kolorowanki z wizerunkiem misia.

Opracowała Anetta Stachowicz

    25 listopada, każdego roku, „wszystkie misie małe i duże, bure i kolorowe, z kokardką czy bez, obchodzą swoje święto, czyli Światowy Dzień Pluszowego Misia”. Data ta nie jest przypadkowa, a ściśle wiąże się z rocznicą powstania tej milutkiej maskotki. Otóż, pluszowy miś stał się symbolem niezwykłej historii, którą w 1902 roku przeżył Teodor Roosvelt – prezydent Stanów Zjednoczonych. Podczas polowania z przyjaciółmi, postrzelono małego niedźwiadka. Prezydent nakazał uwolnić zwierzątko, a całą historię opisano w prasie, która wzbudziła wielkie zainteresowanie wśród czytelników. Jednym z nich był producent zabawek, który inspirując się tymi wydarzeniami, stworzył nową zabawkę - pluszowego misia o imieniu Teddy Bear. Zabawka ta stała się bardzo popularna i pomimo wpływu współczesności pozostała taka do dziś,. Oczywiście, najwierniejszymi kompanami i przyjaciółmi wszystkich misiów stały się dzieci. Dlatego też, kolejny raz, nauczyciele świetlicy zaprosili dzieci do uczestnictwa w obchodach tego święta. Akcja pt. „Mój mały miś” trwała w okresie od 13 do 25 listopada i była formą konkursu plastycznego. Podczas różnorodnych zajęć świetlicowych dzieci poznały historię pluszowego misia oraz jego kultowych misiowych przyjaciół z wielu bajek. Ponadto, każdego dnia, dzieci wykonywały prace plastyczne z wykorzystaniem różnorodnych materiałów plastycznych, według swoich                i nauczycieli pomysłów. Dzień po dniu, nasza świetlica  stawała się „misiową krainą”, gdyż niezwykłe prace, które wykonywały dzieci, w mgnieniu oka zapełniały smutne ściany sali świetlicowej. W dniu 25 listopada, zakończyliśmy akcję z misiem i wręczyliśmy dzieciom dyplomy i nagrody, które przekazał nam Pan Mariusz Dobrzyński – dyrektor naszej szkoły, za co bardzo gorąco dziękujemy. Na podium stanęli: Ola P. (I miejsce), Wojtuś M.   (II miejsce), Michałek M. (III miejsce). Pozostali uczestnicy otrzymali dyplomy za udział  i drobne upominki.

Jolanta P. , Daria G., Jadwiga N.

     Dzień 18 listopada był bardzo oczekiwany przez uczestników świetlicy. Wszystko to za sprawą nietypowego święta, tj. Światowego Dnia Bicia Rekordów, w którym nie trzeba wcale ustalać rekordów Guinnessa, ale mierząc swoje siły w różnorodnych konkurencjach, należy ustalać własne rekordy, często przełamując nieśmiałość i strach przed wystąpieniem publicznym. Tak też się stało w naszej szkole. We współpracy nauczycielek świetlicy i biblioteki szkolnej dzieci miały okazję wypróbowania swych sił, umiejętności i zdolności w następujących konkurencjach:

• wykonanie papierowego misia – Marysia P. kl. Ia;
• przejście wyznaczonego odcinka – Maciej L. kl. IIa;
• skoki na linie animacyjnej: grupa poranna – Marysia P. kl. Ia i popołudniowa – Ola P. kl.IIIb;
• przeciąganie liny w kategorii: indywidualnie – Maciej L. kl. IIa i grupowo - chłopcy;
• zabawa „ciepło – zimno” – Oliwia B. kl. IIIa;
• prowadzenie piłki nogą – Michał M. kl. Ia;
• kozłowanie piłki – Oliwia B. – kl.IIIa;
• czytanie tekstu na minutę – Marysia P. kl. Ia;
• zbijanie kręgli – Miłosz W. kl. IIIb;
• przejście długości korytarza – Ola P. kl. IIIb ;
• układanie puzzli – Grześ S. kl. Ib.

     Zabawy było co niemiara, a emocje udzieliły się każdemu uczestnikowi, co słychać było                  w gromkich okrzykach i oklaskach. Zwycięzcy wiwatowali swoje sukcesy, a pozostali uczestnicy, którym nie udało się zdobyć podium, postanowili poprawić swoje wyniki za rok.  Trzymamy za Was kciuki!

Nauczycielki świetlicy i biblioteki szkolnej

Wyniki konkurs-Totus-Tuus.pdf

10.11.2020 r. w naszym przedszkolu obchodziliśmy Święto Niepodległości. W tym dniu nasze dzieci przyszły ubrane odświętnie. Uroczystość rozpoczęliśmy wspólnym odśpiewaniem Mazurka Dąbrowskiego. Wszystkie grupy zaśpiewały piosenkę „Jesteśmy Polką i Polakiem”, Następnie „Sówki” wyrecytowały wiersze: „ Katechizm polskiego dziecka” i „Symbole narodowe”. Dzieci obejrzały również film edukacyjny o symbolach narodowych oraz odsłuchały piosenkę „O młodym patriocie”.

Opracowała Anetta Stachowicz

Rozstrzygniecie konkursu ma najładniejszy kotylion.pdf

    Już po raz drugi w naszej szkole została zorganizowana akcja, mająca na celu kształtowanie postaw patriotycznych wśród dzieci i młodzieży.

Uczniowie Szkoły Podstawowej w Jedwabnie wykonali kokardy narodowe. Nad kotylionami dzieci pracowały zarówno w szkole na lekcjach plastyki i techniki, jak również w domu, nierzadko pod czujnym okiem swoich rodziców.

    Kotyliony zostały wręczone mieszkańcom naszej Gminy 11 listopada 2020 r. przed kościołem. Nasze wolontariuszki po mszy świętej w intencji Ojczyzny złożyły symboliczną wiązankę pod pomnikiem Katyń-Smoleńsk.

Dziękujemy uczniom, nauczycielom oraz rodzicom za zaangażowanie!!!

Organizatorzy:
Marzena Skulimowska – Kamola, Justyna Dęby

Nowe zdjęcia zostały dodane do galerii Szkoła do hymnu .